گون گیاهی وحشی از تیر نخود است که بیشتر از دویست نوع دارد و ارتفاعش تا 75 سانتیمتر است. به فارسی این نوع گز را گزانگبین می‌گویند. گزانگبین بسیار شیرین است و در ترکیب آن در حدود 55 درصد ساکاروز و مقدار قابل توجه ای از سایر قندها نظیر لوولوز  و دکستروز وجود دارد. خوردن گز نیرو دهنده و کمک به دستگاه گوارش است و از نظر طب سنتی یک ماده غذایی گرم و خشک است.گل های گز معمولاً به رنگ ارغوانی، گاهی آبی یا سفید و نزدیک به انتهای شاخه‌های گل دهنده قرار دارند و دارای شهد فراوانی هستند. کوهای منطقه زاگراس مثل کوهرنگ، زردکوه و بازفت منطقه مناسبی برای رویش این گیاه هستند. خواص گیاهی آن بسیار زیاد است از تقویت حافظه تا بهبود درد کلیه . عسل زردرنگ حاصل از این گیاه در تیرماه برداشت میشود. بهترین طریقه استفاده از عسل گزانگبین مخلوط کردن دو قاشق از آن با آب ولرم و اضافه کردن آب لیمو ترش به آن است.